مرا به یاد می آوری ؟
من همانم که بادها را می فرستم،
تا ابرها را در آسمان پهن کنند
و ابرها را پاره پاره به هم فشرده می کنم،
تا قطره ای باران از خلال آن ها بیرون آید
و به خواست من به تو اصابت کند
تا تو فقط لــبـــخــنــدی بزنی،
و این در حالی بود که پیش از فرو افتادن آن قطره باران، ناامیدی تو را پوشانده بود.(روم ۴۸)
:(

اقا از نفس افتادم با سرعت نور هم عمل کنم به کافه تنهایی نمیرسم مرسی کافه تنهایی منو اینهمه خوشبختی محاله ..ممنونم از این باران سیل اسای مطالب..

مرا به یاد آور

آن‌گاه که خواهم رفت

آن‌گاه که به سرزمین سکوت خواهم رفت

آن‌گاه که دستان تو دیگر

جایی برای آرمیدن من نخواهد بود

نه…
دیگر هیچ‌گاه بر نخواهم گشت

برای بودن، در کنار تو

مرا به یاد آور

آن‌گاه که روزها از پس روزها نمی‌آیند

مرا به یاد آور

آن‌گاه که در باره‌ی نقشه‌هایی می‌گویی

که برای آینده‌مان کشیده‌ای

می‌دانی که اکنون دیر است

برای گفت‌وگو کردن

برای دعا خواندن

غمگین نباش

اگر باید اندک زمانی فراموشم کنی…

که باز به یادم خواهی آورد

برای رهایی از تاریکی و فساد

این‌که به خاطرم آوری و غمگین باشی

این‌که رد پای من بر گذرگاه افکارت حک شود،

بهتر است

از همه چیز را فراموش کردن

و لبخند زدن.

بت ها شکستني بودند و باورها ماندگار …
چه ساده دل بود ابراهيم