اردیبهشت ماه
یعنی: زمان دلبری دخترِ بهار
کز تک چراغ لاله، چراغانی است باغ
وز غنچه های سرخ –
تک تک میان سبزه، فروزان بود چراغ
وانگه که عاشقانه بپیچد به دلبری
بر شاخ نسترن –
نیلوفری سفید
آید مرا به یاد: که نیلوفر منی
در خاطر منی …

مثل ساقه ی گلی شکننده بودم
باهرنگاهی
گلبرگی ازتنم با ترس ریخته میشد
از ریخت افتاده بودم و
عطر گردنم
تو را یاد گلی نمی انداخت ..
.
آن روز
که پیراهنم را
به اهتزاز …… از تنم دراوردم
شکار تو
بافتح دنیا برابر بود
امروز دنیا برابرم ایستاده است
.
خوش بحال زن هایی
که به موقع می خندندو
به موقع گریه نمی کنند
خوش بحال کاکتوس ها
که با برخورد اولیه ی دست هایت
دیگر ریشه ای
در گلدان های خانه ات ندارند ..

{ منیره حسینی }

همیشه چیزی فراموش می شود
در هماهنگی آغوش و شعر و نفس
در ضربان تند اضطراب
در عطر سیال تنِ تو
که بی امان می آید
و ناگهان نمی رود
همیشه مرا سکوت می کنی
که چیزی را فراموش کنم ..
.
فاصله دیروزِ دیدارت
تا فردایِ دوباره ات
گاهی هزارسال می شود
و تو آن قدر قصه داری
که من فراموش می کنم که بخواهم
و تو فراموش می کنی که بگویی.
.
این راز همیشه سر به مُهر خواهد ماند :
” آیا او مرا دوست داشت ؟ ”

{ نیلوفر لاری پور }