سهم من کجاست؟؟؟؟؟ کجا باید قدم بگذارم که کسی را له نکنم؟؟؟ کجا باید دل ببندم که دیر نکرده باشم؟؟؟؟ سهم من کجاست؟؟؟ مگر دیگر ستاره ای باقی مانده
که سهم شبهای تاریک من باشد؟؟؟ کجای این زمین خاکی کوله بارم را زمین بگذارم
که توقف ممنوع نداشته باشد؟؟؟؟ بگویید کجا خستگی هایم را در کنم که کسی نگوید:
ببخشید اینجا جای من است!!!!

گذشته ام را برگردان
میخواهم تنها باشم
نه تنهاتر

محمد صابر شریفی

در من زنی‌ می‌ رقصد
من به تبلورِ لحظه می‌‌ اندیشم
به سماجتِ دخترانِ معصوم به افسونِ عشق
به کشاکشِ پر تردیدِ خاطراتِ خوب از روز‌های دور ..

من به رویشِ خوش یمنِ دست هایت
بر اضطرابِ بی‌ پایانِ گیسوانِ سیاهم
به آب و آینه
به آرامشِ سایه ها
به آفتاب
من به تو می‌‌ اندیشم
به تو می‌‌ اندیشم و در من ، یک شرقی‌ِ عصیانی
بی‌ هیچ مجالی …
بر ویرانه‌ های خاموشِ روحِ رنجیده ام،پای می کوبد
و دیوانه وار می‌ رقصد
آه ‌ای باورِ مطلقِ روزگارم !
پاییز در راه است … بیا

{ نیکی‌ فیروزکوهی }

بگذار کسی نداند که چگونه من به جای نوازش شدن ، بوسیده شدن ، گزیده شده ام
بگذار هیچ کس نداند ، هیچکس
و از میان این همه خدایان ، خدایی جز فراموشی بر این همه رنج آگاه نگردد …

{ احمد شاملو }

و من
دروازبان خسته ای كه
سالهاست
به
گل های پيراهن تو
باخته ام …

{ عطیه پورجعفری }

آخر شعرهایم
همیشه غمگین می شوم
اندوه کوچک جدا شدن از تو
مثل کسی که
رؤیاهایش را از دست می دهد !

تلخ می نوشم
چه چای باشد
چه قهوه
چه هر کوفت دیگری
وقتی تو نیستی
همه چیز،تلخش می چسبد
حتی زندگی…
مجید پروازی

گاهی دوست داشتن آدم ها درد دارد
دردش این است که کسی
حرف دلت را نمی فهمد…!

“هوشنگ ابتهاج”

می پرسند
چرا اینقدر دوستت دارم
می گویم
تنها پروانه ها می دانند
برای زنده ماندنشان
گل ها چه ارزشی دارند

می‌گویند :
برایت خواب‌های خوشی را آرزومندیم
مگر کسی وجود ندارد که بگوید
برایت واقعیتی خوش و زیبا آرزومندیم !
خواب زیبا به چه کارمان می‌آید
وقتی ما گرفتار بیداری دردناکی هستیم ..

{ محمود درویش }