در افسانه ها آمده است روزی که خداوند جهان را آفريد ، فرشتگان نزديک به بارگاه کبريايی را فرا خواند و از آنان خواست به او کمک کنند که تصميم بگيرد راز زندگی را در کجا قرار دهند .
يکی از فرشتگان به پروردگار گفت : ((راز زندگی را در دل خاک مدفون کن .))فرشته ديگری گفت : ((راز زندگی را در عمق دريا بگذار.)) و سومی گفت :(( راز زندگی را در کوهها قرار بده.)) خداوند بعد از آنکه پيشنهادهای فرشتگان را شنيد به آنان گفت : ((نه اگر من بخواهم به پيشنهادهای شما عمل کنم ، فقط عده کمی از بندگان من قادر به يافتن آن خواهند بود در حالی که من دلم می خواهد راز زندگی در دسترس همه مخلوقات من باشد.)) در اين هنگام بود که يکی از فرشتگان گفت : ((حالا فهميدم که راز زندگی در کجا بايد پنهان بشود … ای خدای مهربان ، بيا و آنرا در قلب يکايک انسانها بگذار زيرا هيچکس به اين فکر نمی افتد که برای پيدا کردن آن به درون قلب خود نگاه کند و خداوند اين فکر را پسنديد و به اين ترتيب بود که پروردگار راز زندگی را در قلبهای يکايک ما به وديعه گذارد. بله اين راز در درون ماست.

غنچه با دل گرفته گفت

زندگی

لب زخنده بستن است

گوشه ای درون خود نشستن است

گل به خنده گفت

زندگی شکفتن است

با زبان سبز راز گفتن است

گفتگوی غنچه وگل از درون با غچه باز هم به گوش می رسد

تو چه فکر میکنی

کدام یک درست گفته اند

من فکر می کنم گل به راز زندگی اشاره کرده است

هر چه باشد او گل است

گل یکی دو پیرهن بیشتر ز غنچه پاره کرده است

خوشه ای در دست خسته از تازیانه های غم

دانه دانه گندم ها را می چینم از او

غم ها رونما می خواهند

قلبم پینه بسته از پیچش های بی امان زندگی

که حتی خوشه ای غم از من دریغ می کند

آه که تاب خستگی هم ندارم

راه درویی به رویم باز نیست

آیا سهم من دانه ای غم بود و بس؟

ناله ای از جنس بی کس بود و بس؟

رویی از جنس خجالت در قفس؟

این بود عدالت بی هوای هم نفس

لجم مي گيرد …

وقتي عــ ـاشـ ـقــ ـانـــــه هـــــايـــــم را مي نويسم بـــراي تـــو…

اما همه مي خوانند الا تـــ ـــو

کاش میشد بچگی را زنده کرد

کودکی شد، کودکانه گریه کرد

شعر ” قهر قهر تا قیامت” را سرود

آن قیامت، که دمی بیش نبود

فاصله با کودکی هامان چه کرد ؟

کاش میشد ، بچگانه خنده کرد .

من ازمردن نمی ترسم،هراس از زندگی دارم
که هر روزش مثه دیروز،از این تکرار بیزارم
من از مردن نمی ترسم،که هر چی باشه یکباره
هراس از زندگی دارم،که دردش پر ز تکراره

به جهان چشم گشودن در دست ما نیست

و از آن چشم بستن هم در دست ما نیست

ولی به جهان با چشم باز، نگریستن چرا …