دستم را میگذارم روی قلبم…
قلبی که واسه بودن من میتپد…
قلبی که وجودم را میسازد…
و با تپیدنش به من میگوید:
هنوز هستی … وجودت هست … خاطراتت هست … دنیایت هست …
و از همه مهمتر خدایت هست …
پس باش … باش و جاری شو مثل من …
باش و شروع کن به تپیدن …
باش و زمزمه کن ملودی غریبانه ی دلت را…
باش و حس کن زندگی را ….

من و تو یک روز عاقبت به هم می رسیم
آن روز کی باشد و کجا ؟
بگذار که بگذاریم پای حکمت خودش
فقط…
مهم آنست که من و تو یک روز به هم می رسیم
و من به اندازه همه این دلتنگیها
در آغوش تو گم خواهم شد….

سلام نوشته هاتون رو کسی پاک نکرده سارا جان ٰ اطمینان داشته باش که مطالبت عالی هستن و به دل میشینن من خوشحالم که به کافه تنهایی سر میزنی و این باعث افتخاره منه که دوست خوبس مثل شما دارم لطف کافه تنهایی رو رها نکن ممنون

بخوان با من
ترانه ای از عشق
آوازی از با هم بودنها

بنویس با من
جمله ای از دوست داشتن
حرفی از مهربانی

بکش با من
تصویری از رویاها
نقشی از سرزمین زندگی

بنواز با من
آهنگی از غم و شادی
از محبت و دلدادگی

بگو با من
نکته ای از زندگی
رازهایی از عشق و عاشقی

بزن با من
لبخندی از خاطره ها
تبسمی از لحظه ها

ای تک پری رویاها
که دل غمگین من ندارد نای زندگی
مهربانی کن با من ای تک گل من
که ندیدنت و نبودنت
کاریست محال
و در آخر

بنویس با من
از عشق
از من و تو
از ما و از باهم بودنها ….

لبخند های پاک تو آسمانی اند
و حرف هایت فلسفه مهربانی اند
وقتی بر مدار تو می گردد عاشقی
حتی عشق های کوچک جهانی اند
پشت آن نگاه ساده و نجیب تو
این چشمه های سکوت آتشفشانی اند
پشت ترانه و شعرهای سرد من
استعاره های ناب عشق نهانی اند
بهارهای همین سالهای من هم
بی حضور تو همیشه خزانی اند
دستان نحیف غزلم را بگیر عزیز
این وا‍‍ژه ها پر از مهربانی اند

پلکهای مرطوب مرا باور کن
این باران نیست که میبارد
صدای خسته ی من است که از چشمانم بیرون می ریزند