نمی شود که تو باشی، من عاشق تو نباشم ….
نمی شود که بهار از تو سبزتر باشد
گل از تو گلگون تر
امید از تو شیرین تر
نمی شود پاییز
فضای نمناک جنگلی اش
برگ های خسته ی زردش
غمگین تر از نگاه تو باشد
نمی شود که تو باشی، من عاشق تو نباشم
نمی شود که تو باشی
درست همین طور که هستی
و من، هزار بار خوبتر از این باشم
و باز، هزار بار، عاشق تو نباشم!
نمی شود، می دانم
نمی شود که بهار از تو سبزتر باشد
نادر ابراهیمی

دلتنگ که می شوی
تنگ می شود راه نفست…

آنقدر دل تنگ شده ام…
که اگر نامه رسانت گرگ بیابان هم باشد
قدمش را می بوسم…

تو چه می فهمی از روزگارم…؟
از دلتنگی ام؟
گاهی به خدا التماس می کنم
خوابت را ببینم…میفهمی؟
فقط خوابت را…

دشت خشكيد و زمين سوخت و باران نگرفت
زندگي بعد تو بر هيچ‌كس آسان نگرفت
چشمم افتاد به چشم تو ولي خيره نماند
شعله‌اي بود كه لرزيد، ولي جان نگرفت
دل به هركس كه رسيديم سپرديم ولي
قصه‌ي عاشقي ما سر و سامان نگرفت
تاج سر دادمش و سيم و زر، اما از من
عشق جز عمر گرانمايه به تاوان نگرفت
مثل نوري كه به سوي ابديت جاريست
قصه‌اي با تو شد آغاز كه پایان نگرفت …

برای دوست داشتنت
محتاج دیدنت نیستم…
اگر چه نگاهت آرامم می کند
محتاج سخن گفتن با تو نیستم…
اگر چه صدایت دلم را می لرزاند
محتاج شانه به شانه ات بودن نیستم…
اگر چه برای تکیه کردن ،
شانه ات محکم ترین و قابل اطمینان ترین است!
دوست دارم ، نگاهت کنم … صدایت را بشنوم…به تو تکیه کنم
دوست دارم بدانی ،
حتی اگر کنارم نباشی …
باز هم ،
نگاهت می کنم …
صدایت را می شنوم …
به تو تکیه می کنم
همیشه با منی ،
و همیشه با تو هستم،
هر جا که باشی!……

حال آدم که دست خودش نیست
عکسی می بیند
ترانه ای می شنود
خطی می خواند
اصلا هیچی هم نشده
یکهو دلش ریش می شود ..

حالا بیا وُ درستش کن
آدمِ دلگیر
منطق سرش نمی شود
برای آن ها که رفته اند
آن ها که نیستند، می گرید
دلتنگ می شود
حتی برای آنها که هنوز نیامده اند ..

دل که بلرزد
دیگر هیچ چیز سرِ جای درستش نیست
این وقت ها
انگار کنار خیابانی پر تردد ایستاده ای
تا مجال عبور پیدا کنی
هم صبوری می خواهد هم آرامش
که هیچکدام نیست
آدم تصادف می کند،
با یک اتوبوس خاطره های مست ..
شهریار بهروز

دارد رضایت در سکوتم سخت میگندد
دلتنگی ات توی وجودم پینه میبندد
دق کرده ام دیگر از این ابهام تکراری
اصلا نمی دانم چه احساسی به من داری
آخر دلم در این اتاق سرد می میرد
از بس تو را کز کرده در این چاردیواری!
هرشب تو را سر می کِشد هوش و حواس من!
کم کم مرا ته می کشد این جسم اجباری!
این روزها با هر نفس یاد تو می افتم
داری برایم از در و دیوار می باری …

پرتو پاژنگ

زخمی که میزنیم،دلی که می شکنیم،ارزان نیست….
یک جایی باید بهایش را بپردازیم،
شاید همین نزدیکی ها….
http://www.onlyfff111.blogfa.com O-O

دیگر به دل هیچکس،
نمی نشیند قصه ی دردهایم،
بس که تکرار هر روزه این مردمانم…

فصل عوض می شود
جای آلو را
خرمالو می گیرد
جای دلتنگی را
دلتنگی
علیرضا روشن