باز کن از سر گیسویم بند
پند بس کن که نمیگیرم پند
در امید عبثی دل بستن
تو بگو تا به کی آخر تا چند

از تنم جامه برآر و بنوش
شهد سوزنده لبهایم را
تا یکی در عطشی دردآلود
بسر آرم همه شبهایم را

خوب دانم که مرا برده زیاد
من هم از دل بکنم بنیادش
باده ای ‚ ای که ز من بی خبری
باده ای تا ببرم از یادش

شاید از روزنه چشمی شوخ
برق عشقی به دلش تافته است
من اگر تازه و زیبا بودم
او ز من تازه تری یافته است

شاید از کام زنی نوشیده است
گرمی و عطر نفسهای مرا
دل به او داده و برده است زیاد
عشق عصیانی و زیبای مرا

گر تو دانی و جز اینست بگو
پس چه شد نامه چه شد پیغامش
خوب دانم که مرا برده ز یاد
زآنکه شیرین شده از من کامش

منشین غافل و سنگین و خموش
زنی امشب ز تو می جوید کام
در تمنای تن و آغوشی است
تا نهد پای هوس بر سر نام

عشق طوفانی بگذشته او
در دلش ناله کنان می میرد
چون غریقی است که با دست نیاز
دامن عشق ترا می گیرد

دست پیش آر و در آغوش گیر
این لبش این لب گرمش ای مرد
این سر و سینه سوزنده او
این تنش این تن نرمش ای مرد

{ فروغ‌الزمان فرخزاد عراقی }

ای که از دورترین فاصله ها فکر منی
مهربانی و کمی بهتر از این شعر منی
هرچه در سمت افق می گردم
شوق دیدار تو را می بینم
میوه سرخ دل خسته من را
به کف دستی از این معرفتت مهمان کن
جرم دندان زدنش با دل من
تلخی و شور و غمش با دل من
تو ندیدی
تو ندیدی که من آن شاخه آویخته ام
که تو را در لب هر پنجره ای می خواند
فاصله مُرد
فاصله مُرد در آن غربتِ مهرِ غمِ پاییزیِ دلگیرِ غریب
که تو بر سیب دلم گاز زدی
شاپرک بود و شب و حسرت و شمع
من و یک عالمه از دوری و رنج
در نگاه من و تو نیست به جزدردِ وصال
جانِ دل
عشق من, از غم فاصله ها هیچ ننال
تو مرا بیشتر از همنفسان می فهمی
و کمی بیشتر از کوردلان, درد مرا می بینی
دیر زمانیست
دیرزمانیست که در وادی هر افکاری
مثل یک قاصدک خوش خبر از فاصله ها
بارِ سفر می بندی
عزم بادت همه جا سمت من است
عشق پاکت همه در وصف من است
تو همانی که مرا کنج دلت جا دادی
هرچه مُردم
هرچه مُردم تو به این کالبد خسته بی جان
به خدا جان دادی
عشق من زود بیا
که من از فاصله ها بی زارم
مرز عشق من و تو
بیشتر از وسعت این فاصله هاست
پس بیا
زود بیا
که در این خاطره ها
دیر زمانیست که چون قاصدکی پنهانی
و تو ام بیشتر ازغربت معشوقه خود می دانی
پس چرا دیر
هم امروز بیا
گل من زود بیا ..

{ لعیا ریحانی }

نبودن تو…
چیزی نیست که فراموشم شود،
آنچه از یادم رفته است،
بودن من است.

تو رد می شی از روبه روی همه
همه خیره می شن به این رد شدن
تموم اونایی که عاشق بودن
واسه چند لحظه مردد شدن ….