وقتی آدم به چیزی که می خواهد نمی رسد ،
زیاد دور نمی رود . .
همان حوالی پرسه می زند
و به آشناترین چیز نزدیک به او ،
شبیه او ، چنگ می زند . . .

{ فریبا وفی }

همیشه وقتی تنها و نا امید و ملول
تنت ، روانت ، از دست این و آن خسته ست
همیشه وقتی رخسار این جهان ، تاریک
همیشه وقتی درهای آسمان بسته ست
همیشه گوشه گرمی به نام « دل » با توست
که صادقانه تر از هر که با تو پیوسته ست
به دل پناه ببر ! آخرین پناهت اوست
تو را چنان که تمنای توست ، دارد دوست ..

{ فریدون مشیری }

…قول می‌دهم لام تا کام حرفی نزنم
فقط بگذار از “دال تا میم” بگویم…
بگذار بگویم که…
«دوستت دارم»♥…

…تو در قلب من جا داری
و خدا در قلب تو… تازه فهمیدم… راز نزدیک تر شدنم را به خدا…

پاییز که فصل عاشقی ست ،
تنها که باشی
آشوب است . . بی تابی ست . .
بارانش نم میزند به خاطرات گذشته
به آرزوهای نیامده .. اما باز گشته . .
برگهایش که میریزد
چشمت دنبال میکند
هر دو نفره ای را که تو را می رساند
بـه تک نفره بودن خودت . .
و غروبهایش
آخ غروبهایش . .
تمام نیاز هایت را می رساند به بودنی
که نیست . .
که نابودی ست . .
لباسها لایه دار میشود
و لایـه های تنهایی ات
بیشتر . . عمیقتر . . دورتر . .
تنهایی ات از توانت بزرگتر می شود . .
پیاده رو ها همه شاعر می شوند
و تو بی وزن ، بی قافیه
از بین تمام دو بیتی های عاشقانه
می گذری و دلت می گیرد
که شاعر تر از همه ای و بی شعر . .
تنها که باشی چترت با تو
هیچ دونفره ای نمیسازد
حالا باران هر چقدر نم نم
و تو هر چقدر به تنهایی راضی . .
چتر که باز می شود
دلت میگیرد
تمام غم دنیا در دلت
یکجا جمع می شود
تا می شود
و تو میشکنی . .
هر بار چترت را باز می کنی
پاییز دوباره می رود از اول
برگ اول
باد اول
باران اول
و تنهایی
و تنهایی
و تنهایی . .

تو رسوايی منی
و مرا توان پنهان کردنت نيست
مثل زخمی خون‌ريز
تو خون منی
چگونه پنهانت کنم ؟

چون دريايی خروشان
تو موج منی
چگونه پنهانت کنم ؟

بسان اسبی سرکش
تو شيهه‌ ی منی
چگونه پنهانت کنم ؟

چون تپشی هراسان در قلبم
چگونه پنهانت کنم
و نميرم ؟

{ قاسم حداد }