بعد از تو،

باران که می بارد

هنوز،

همه چیز زیباست

مثلِ آن موقع ها،

همه چیز

دیدنی ست.

جز اشک های من…

این هم نگاهِ من نبود

این شعر،

از بینِ انگشتانِ دختری غریب بیرون آمد

که زیرِ باران می خندید

و داشت رویِ یک گلبرگ

دو شبنم را،

قطره می کرد…

پس هنوز همه چیز

زیرِ باران دیدنی ست…
(شاعر:حبیب ذوالفقاری،توسط محمد مرفه)

ﻋﺸﻖ ﺍﮔﺮ باﺗﻮ ﺑﯿﺎﯾﺪ ﺑﻪ پرﺳﺘﺎﺭﯼ ﻣﻦ
شب ﻫﺠﺮﺍﻥ ﻧﮑﻨﺪ ﻗﺼﺪ ﺩﻝ آﺯﺍﺭﯼ ﻣﻦ

ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺟﻨﻮﻥ ﺭﻭﻧﻖ ﺑﺎﺯﺍﺭﻡ ﺑـﻮﺩ
ﺗﻮ ﻧﺒﻮﺩﯼ که بیایی ﺑﻪ ﺧﺮﯾﺪﺍﺭﯼ ﻣﻦ

ﺑﺮﮒ ﭘﺎﯾﯿﺰﯼ ﺍﻡ ﻭ ﺧﺴﺘﻪ ﺩﻝ ﺍﺯ ﺑﺎﺩ ﺧﺰﺍﻥ
باغبان ﻧﯿﺰ نیاﻣﺪ ﭘﯽ ﺩﻟﺪﺍﺭﯼ ﻣﻦ

ﻫﻤﺮﻧﮓ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﻱ ﺗﻮ ﻣﻬﺘﺎﺑﻢ آﺭﺯﻭﺳﺖ
ﭼﻮﻥ ﺑﺎﺩﻩ ﻱ ﻟﺐ ﺗﻮ، ﻣﻲ ﻧﺎﺑﻢ آﺭﺯﻭﺳﺖ
ﺍﻱ ﭘﺮﺩﻩ ﭼﺸﻢ ﺗﻮﺍﻡ ﺑﺎﻍ ﻫﺎﻱ ﺳﺒﺰ
ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﻳﺎﺱ ﻣﮋﻩ ﺍﺕ، ﺧﻮﺍﺑﻢ آﺭﺯﻭﺳﺖ
ﺩﻭﺭ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻩ ﮔﺮﻡ تو، ﺑﻲ ﺗﺎﺏ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﻡ
ﺑﺮ ﻣﻦ ﻧﮕﺎﻩ کن، ﮐﻪ ﺗﺐ ﻭ ﺗﺎﺑﻢ آﺭﺯﻭﺳﺖ
ﺗﺎ ﮔﺮﺩﻥ ﺳﭙﻴﺪ ﺗﻮ ﮔﺮﺩﺍﺏ ﺭﺍﺯ ﻫﺎﺳﺖ
ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﻲ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ ﮔﺮﺩﺍﺑﻢ آرﺯﻭﺳﺖ
ﺗﺎ ﻭﺍﺭﻫﻢ ﺯ ﻭﺣﺸﺖ ﺷﺐ ﻫﺎﻱ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ
ﭼﻮﻥ ﺧﻨﺪﻩ ﺗﻮ ﻣﻬﺮ ﺟﻬﺎﻧﺘﺎبم آﺯﻭﺳﺖ

“شاعر محبوب من: ﻓﺮﻳﺪﻭﻥ ﻣﺸﻴﺮﻱ”

هم از تو هیچ در این رهگذر نمی‌خواهم                               
و هم حضور تو را، مختصر
نمی‌خواهم
اگر چه حرف توقف به دفتر من نیست                               
قبول کن که تو را رهگذر
نمی‌خواهم
تویی که از من و پنهان من خبر داری                               
کسی که نیست ز من با خبر
نمی‌خواهم
زمانه از تو هزاران شبیه ساخته است                               
هنر شناسم و شبه هنر،
نمی‌خواهم
بخواه تا اثری باز جاودانه شود
 دقایقی که ندارد اثر،
نمی‌خواهم
به عمر یک غزل حافظانه با من باش                               
فقط همین و از این بیشتر
نمی‌خواهم
 محمد علی بهمنی

چشمها را شستم
جور دیگر دیدم
باز هم فرقی نداشت
تو همان بودی که باید دوست داشت…

زیباترین سوگند سهراب سپهری
نه تو می مانی و نه اندوه
و نه هیچ یک از مردم این آبادی…
به حباب نگران لب یک رود قسم،
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت،
غصه هم میگذرد،
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند…
لحظه ها عریانند.
به تن لحظه خود،جامه ی اندوه مپوشان هرگز.

بیشتر غصه های ما از قصه های خیالی ماست
پس بدان
اگر فرهاد باشی همه چیز شیرین است.