ديريست دلم گرفته باران
اشكم كه ز غم سر شسته باران
چنديست ” اسير دست اويم ”
بر لوح دلم نوشته باران !
باران ! دل من چو راز دارد ،
از او طلب نياز دارد ،
آن ماه سفر كرده ي ديروز ،
مرغيست خموش و ناز دارد ،
باران به دلم غمي نشسته
من بال و پرم . ولي شكسته !
باران مه من چه حال دارد ؟؟؟
اين دل ز تو هم سوال دارد !
باران برمن ببار باران
از او خبري بيار باران
آه اي دل ناصبور ، صبري
آرام بمان ، قرار قدري . . .

بی تو این شهر برایم قفسی دلگیر است
شعر هم بی تو به بغضی ابدی زنجیر است
آنچنان می فشرد فاصله راه نفسم
که اگر زود ، اگر زود بیایی دیر است
رفتنت نقطه ی پایان خوشی هایم بود
دلم از هرچه و هر کس که بگویی سیر است
سایه ای مانده زمن بی تو که در آینه هم
طرح خاکستریش گنگ ترین تصویر است
خواب دیدم که برایم غزلی می خواندی
دوستم داری و این خوب ترین تعبیر است
کاش می بودی و با چشم خودت می دیدی
که چگونه نفسم با غم تو درگیر است
تارهای نفسم را به زمان می بافم
که تو شاید برسی حیف که بی تاثیر است
سوگل مشایخی

از کلبه دلتنگی
در شمالی ترین سبز خواستن ها
برایت می نویسم
در صدای باران های موسمی
که موعد توست
اسم تو را
از خیال گل های وحشی
می چینم
و در ایوان خاطرات بهار نارنج
روی بند دلم
به عشق گیره می زنم
از ریسه های باران
بر شانه افکار عاشقانه ام
زنجیر موی تو را می بافم
از تمشک های وحشی
لب های تو را می چینم
و دست هایت را
از رخنه های آفتاب
میان زالزالک ها
در هوائی که فقط
آدم دلش تو را می خواهد
توئی که با تمام نبودن هایت
به من معنا می دهی
مثل ازدحام درختان
برای درک یک جنگل
مثل اجتماع عطرها
برای رویش یک باغ
خیالت مهم ست
مثل تو برای تفهیم عشق
مثل من برای دوست داشتن تو
از تو می نویسم
و رها می شوم در تو
مثل باران در تن شالیزار …

در امتداد این شب تیره
من و تو
و
خاطره ات
چه کرده ای با من
تمام ثانیه ها
یادت را
برایم به ارمغان می آورند
دیده بر هم می گذارم
سکوت به لب میخرم
آه در سینه حبس می کنم
مبادا کسی
خاطره ات را از من برباید
دوستت دارم
اندازه اش را نمی دانم
گویی
به اندازه ستاره های کهکشان
نه
بیشتر
تو را
اندازه خودت دوست دارم ….

وقتي
يه روز ديدي خودت اينجايي و دلت يه جاي ديگه …
بدون كه كار از كار گذشته و تو عاشق شدي
طوري ميشه كه قلبت فقط و فقط واسه عشق مي تپه ،
چقدر قشنگه عاشق بودن و مثل شمع سوختن
همه چي با يک نگاه شروع ميشه
اين نگاه مثل نگاهاي ديگه نست ، يه چيزي داره که اوناي ديگه ندارن …
محو زيبايي نگاهش ميشي ، تا ابد تصوير نگاهش رو توي قلبت حبس مي كني ،
نه اصلا مي زاريش توي يه صندوق ، درش رو
هم قفل مي كني تا كسي بهش دست نزنه.
حتي وقتي با عشقت روي يه سكو مي شيني و واسه ساعتهاي
متمادي باهاش حرفي نمي زني ، وقتي ازش دور ميشي احساس
مي كني قشنگترين گفتگوي عمرت رو با كسي داري از دست ميدي.
مي بيني كار دل رو؟
شب مي آي كه بخوابي مگه فكرش مي زاره؟! خلاصه بعد يه جنگ و
جدال طولاني با خودت چشات رو رو هم مي زاري ولي همش از خواب ميپري …
از چيزي ميترسي …
صبح كه از خواب بيدار ميشي نه مي توني چيزي بخوري نه مي توني
كاري انجام بدي ، فقط و فقط اونه كه توي فكر و ذهنت قدم مي زنه
به خودت مي گي اي بابا از درس و زندگي افتادم ! آخه من چمه ؟
راه مي افتي تو كوچه و خيابون هر جا كه ميري هرچي كه مي بيني
فقط اونه ، گويا كه همه چي از بين رفته و فقط اون مونده
طوري بهش عادت مي كني كه اگه فقط يه روز نبينيش دنيا به آخر ميرسه
وقتي با اوني مثل اينكه تو آسمونا سير مي كني
وقتي بهت نگاه مي كنه گويا همه دنيا رو بهت ميدن
گرچه عشق نه حرفي مي زنه و نه نگاهي مي كنه !
آخه خاصيت عشق همينه آدم رو عاشق مي كنه و بعد ولش مي كنه به امون خدا
وقتي باهاته همش سرش پائينه
تو دلت مي گي تورو خدا فقط يه بار نيگام كن آخه
دلم واسه اون چشاي قشنگت يه ذره شده
ديگه از آن خودت نيستي
بدجوري بهش عادت كردي ! مگه نه ؟ يه روزي بهت ميگه كه مي خواد ببينتت
سراز پا نمي شناسي حتي نميدوني چي كار كني …
فقط دلت شور ميزنه آخه شب قبل خواب اونو ديدي…
خواب ديدي که همش از دستت فرار ميکنه …
هيچوقت براش گل رز قرمز نگرفتي …چون بهت گفته بود همش دروغه
تو هم نخواستي فکر کنه تو دروغ ميگي آخه از دروغ متنفره …
وقتي اون رو مي بيني با لبخند بهش ميگي
خيلي خوشحالي که امروز ميبينيش …
ولي اون …
سرش رو بلند مي كنه و تو چشات زل ميزنه و بهت ميگه
اومدم بهت بگم ، بهتره فراموشم كني !
دنيا رو سرت خراب ميشه
همه چي رو ازت مي گيرن همه خوشبختيهاي دنيا رو
بهش مي گي من … من … من
از جاش بلند ميشه و خيلي آروم دستت رو ميبوسه ميذاره رو قلبش
و بهت ميگه خيلي دوستت دارم وبراي هميشه تركت مي كنه
ديگه قلبت نمي تپه ديگه خون تو رگات جاري نميشه
يه هويي صداي شكستن چيزي مي آد
دلت مي شكنه و تكه هاي شكستش روي زمين ميريزه
دلت ميخواد گريه کني ولي يادت مي افته بهش قول داده بودي که هيچوقت
به خاطر اون گريه نميکني چون ميگفت اگه يه قطره
اشک از چشماي تو بياد من خودم رو نميبخشم …
دلت ميخواد بهش بگي چقدر بي رحمي که گريه رو
ازم گرفتي ولي اصلا هيچ صدايي از گلوت در نمياد
بهت ميگه فهميدي چي گفتم ؟با سر بهش ميگي آره!…
وقتي ازش ميپرسي چرا؟؟؟ميگه چون دوستت دارم!
انگشتري رو که تو دستته در مياري آخه خيلي اونو دوست داره بهش ميگي مال تو …
ازت ميگيره ولي دوباره تو انگشتت ميکنه …ميگه فقط تو دست تو قشنگه…
بعد دستت رو محکم فشار ميده و تو چشمات نگاه ميکنه و…
بعد اون روز ديگه دلت نميخواد چشمات رو باز نمي كني
آخه اگه بازشون كني بايد دنياي بدون اون رو ببيني
تو دنياي بدون اون رو مي خواي چي كار ؟
و براي هميشه يه دل شكسته باقي مي موني
دل شكسته اي كه تنها چاره دردش تويي…