اما شهرمن در دفتر خاطراتم:
من این شهر را دوست دارم;شهر کوچکی است اما بناهای باشکوهی دارد!
اینجا صدای اذان بلند است شاید چون مردمش با قلبهاشان میشنوند و مردم شهرهای بزرگتر با گوشهاشان هم نمیشنوند!
هستند همان آنتنهایی که میخواهند هیچ گوشه ای دیگر بوی آسمان را ندهد اما اینجا هنوز پر است از ستاره هایی که صفای آدم بودن را دارند…
مردم اینجا آرام و متین راه میروند نه به حکم پیری و پای لنگشان!اینجور راه رفتن یک راز بزرگ دارد که در شهرهای بزرگتر کمتر کسی میداند…
مردم آنجا میدوند و مدام از چیزی که نمیدانند فرار میکنند!انگار همه با اینکه مسیرهاشان را از برند گم شده اند!
شهر من کوچک است اما وقتی میخواهی قدم بزنی جای خوبیست برای دیدن!دیده میشودنه اینکه بخواهی از بین صفهایی که رژه میروند به حکم قدن زدن آرام رد شوی!
اینجا حس خوب…هست چون هوا خیلی کم میگیرد;هوای اینجا اغلب گرفته نیست چه سقف آسمانش چه آسمان دلهایش …
همه خوبند.شما و شهرتان چطورید؟!