متن آهنگ خوشا شیراز مجید اخشابی

Lyrics Music Khosha Shiraz Majid Akhshabi

* * *

آرامش خیالم، آینه زلالم

این عشق آسمونی افتاده توی فالم

شیرین تر از یه رویا، انگیزه تماشا

تصویری از بهشتی، رو قاب عکس دنیا

باغ و بهار و بارون، به شوق تو غزل خون

لیلای قلب من شو، منم همیشه مجنون

منم همیشه مجنون

* * *

تو با موی پریشون و نگاهت

دلم رو زنده کردی

نگاهم روشنه از روی ماهت

دلم رو زنده کردی

خوشا شیراز و وضع بی مثالش

که من رو عاشقت کرد

تو با اعجاز چشمای سیاهت

دلم رو زنده کردی

شب و ماه و ستاره، دلی که بی قراره

تو رو یاد من میاره

دیگه آروم ندارم، تویی دار و ندارم

جز تو مرهمی ندارم

جز تو مرهمی ندارم

* * *

دلم کبوتر صحن چشاته

تویی آروم جونم

تپش های دلم صدای پاته

تویی آروم جونم

میگن دریای غم ساحل نداره

ولی باور ندارم

تا وقتی موج دل غرق نگاته

تویی آروم جونم

شب و ماه و ستاره، دلی که بی قراره

تو رو یاد من میاره

دیگه آروم ندارم، تویی دار و ندارم

جز تو مرهمی ندارم

* * *

بیا برگرد نذار دیر بشه خسته شم

نذار قلبم بره جایی وابسته شم

دله من تنگ شده باز بیا پیشه من

بیا بازم تو گوشم یه حرفی بزن

بگو دوسم داری من که دوستت دارم بیا برگرد نذار بی تو جایی برم

بیا برگرد دله من برات پر زده بیا تنها نرو وای جدایی بده

بگو دوسم داری زل بزن تو چشم بذار حرفه دلم رو دوباره بگم

تو رو میخوام بیا تو هنوز عشقمی بگو تنگه دلت واسه من یه کمی

بیا برگرد هنوزم دلم خونته بیا برگرد یه بار گوش به حرفم بده

تو رو میخوام بیا تو هنوز عشقمی بگو تنگه دلت واسه من یه کمی

* * *

دلخوری از بغض پری میفهمم ناراحتی غصه داری میفهمم

دلواپسه فردایه با من بودنی دلگیری از من اما درگیر منی

داری دل میزنی دل میکنی تو کم کم

من بهت حق میدم من حالتو میفهمم

داری دل میزنی دل میکنی تو کم کم من بهت حق میدم من حالتو میفهمم

نبض احساست و میگیرم و حالت خوش نیست

ایندفعه نیت من خیره تو فالت خوش نیست

دارم میبازمت ای داد بیداد

خودم کردم که لعنت بر خودم باد

دارم میبازمت ای داد بیداد خودم کردم که لعنت بر خودم باد

* * *

دلم تنگه مثه ابرایه تیره

تو یه حسی مثه زندون اسیره

تو از احساس من چیزی نمیدونی که داری بیخودی منو میرنجونی

یه امشب جایه من باش جایه اونی که چشماش به در خشک شد ولی عشقش نیومد

یه امشب همسفر باش مثه من در به در باش جایه اونکه به دنیا پشته پا زد

باید کاری کنی آروم بگیرم

باید یک لحظه دستاتو بگیرم

باید برگردی امشب باز به این خونه

باید این لحظه ها یادت بمونه

یه امشب ماله من باش ماله مردی که دستاش

به جز دست تو همراهی نداره

بذار یادت بیارم چجوری بیقرارم

دله من غیر تو راهی نداره

* * *

یکی بود که یه روزی من دوست داشت حالا رفته

یکی نبو بدونه بی خبر اون کجا رفته

همه ی قصه این بود چقدر آسون چقدر زود

یکی قلبت رو برده سرمون چی آورده

از دست تو دلگیرم

از قصه ی تو سیرم

دیوونه شدم

بی خونه شدم

از دست تو می‌میرم

این قصه ی ما دو تاست

می‌بینی چقدر کوتاست

تقصیر تو اشک تو چشام

دیوونه ی بی احساس

* * *

یکی هست، تو قلبم، که هر شب واسه اون می‌نویسمو اون خوابه

نمی‌خوام بدونه واسه اونه که قلب من اینهمه بی تابه

یه کاغذ، یه خودکار، دوباره شده همدم این دل دیوونه

یه نامه، که خیسه پر از اشکه و کسی بازم اونو نمی‌خونه

یه روز همین جا توی اتاقم یکدفعه‌ گفت، داره میره

چیزی نگفتم آخه نخواستم دلشو غصه بگیره

گریه می‌کردم درو که می‌‌بست، می‌دونستم که می‌میمرم

اون عزیزم بود، نمی تونستم جلوی راهشو بگیرم

می‌ترسم یه روزی برسه که اونو نبینم، بمیرم تنها

خدایا کمک کن نمی‌خوام بدونه دارم جون می‌کنم اینجا

سکوته اتاقو داره میشکنه تیک تاک ساعته رو دیوار

دوباره نمی‌خواد بشه باور من که دیگه نمیاد انگار

از چشمات مشخصه اینکه خوبی با دلم
نمیدونی که چقد خوشحالم که هستی گلم
پیشه تو خوبه حالم همه چی مرتبه
چشات بهترین ستاره واسه من تو این شبه
بهترین حس توی دنیا ماله منه
این همه دلشوره از رو دوست داشتنه
از پیشه چشمام نریا آخه تو هم تازگیا فهمیدی که دوست دارم نمیدونم
میخوام منم اینو ازت تو زندگیم باشی فقط تو واسه من دنیا شدی مهربونم
از چشمات مشخصه اینکه خوبی با دلم
نمیدونی که چقد خوشحالم که هستی گلم
پیشه تو خوبه حالم همه چی مرتبه
چشات بهترین ستاره واسه من تو این شبه

* * *

خوشحالم که هستی گلم
بهترین حس توی دنیا ماله منه
این همه دلشوره از رو دوست داشتنه
از پیشه چشمام نریا آخه تو هم تازگیا
فهمیدی که دوست دارم نمیدونم
میخوام منم اینو ازت تو زندگیم باشی فقط
تو واسه من دنیام شدی مهربونم
از پیشه چشمام نریا نریا نریا نریا
از چشمات مشخصه اینکه خوبی با دلم
نمیدونی که چقد خوشحالم که هستی گلم
پیشه تو خوبه حالم همه چی مرتبه
چشات بهترین ستاره واسه من تو این شبه
با تو معنی نداره اینکه دیگه من تنها بمونم
تو خوبی واسه اینه که تو هستی برام مثله جونم
خوشحالم که هستی گلم

* * *

تکست آهنگ رباتیک مهدی مقدم

* * *

چشمات ماله منه رویات ماله منه وقتی که با منی دنیات ماله منه

چشمات مال منه رویات ماله منه

وقتی که با منی دنیات ماله منه

وقتی چشمات تو چشممه همه ی دنیا ماله منه

وقتی دستات تو دستمه همه ی دنیا ماله منه

زیر بارون تو خیابون بهترین فصل دل انگیزه منه

زیر بارون تو خیابون آخرین فصل غم انگیزه منه

چشمات ماله منه رویات ماله منه وقتی که با منی دنیات ماله منه

چشمات ماله منه رویات ماله منه

وقتی که با منی دنیات ماله منه

* * *

تو رویا راه میرفتیم و عجب حالو هوایی داشت

نه بارون بند میومد نه کوچه انتهایی داشت

نه تنهایی دلم خوش بود نه میشد در کنارت بود

چه راهی مونده این روزا به جز اینکه به یادت خوند

چشمات ماله منه رویات ماله منه وقتی که با منی دنیات ماله منه

چشمات ماله منه رویات ماله منه

وقتی که با منی دنیات ماله منه

متن شعر صحنه + دانلود دکلمه با صدای علیرضا آذر

لبخند مرا بس بود آغوش لهم میکرد
آن بوسه مرا میکشت لب منهدمم میکرد
آن بوسه و آن آغوش قتاله و مقتل بود
در سیر مرا کشتن این پرده ی اول بود
هرکس غم خود را داشت هرکس سر کارش ماند
من نشئه ی زخمی که یک شهر خمارش ماند

یا کُنج قفس یا مرگ این بخت کبوتر هاست
دنیا پُل باریکی بین بد و بدترهاست
ای بر پدرت دنیا آن باغ جوانم کو
دریاچه ی آرامم کوه هیجانم کو
بر آینه ی خانه جای کف دستم نیست
آن پنجره ای را که با توپ شکستم نیست
پشتم به پدر گرم و دنیا خود ِ مادر بود
تنها خطر ممکن اطراف سماور بود
از معرکه ها دور و در مهلکه ها ایمن
یک ذهن هزار آیا از چیستی آبستن
یک هستی سردستی در بود و عدم بودم
گور پدر دنیا مشغول خودم بودم
هر طور دلم میخواست آینده جلو میرفت
هر شعبده ای دستش رو میشد و لو میرفت
صد مرتبه میکشتند یکبار نمیمردم
حالم که بهم میریخت جز حرص نمیخوردم
آینده ی خیلی دور ماضی بعیدی بود
پشت در آرامش طوفان شدیدی بود
آن خاطره های خشک در متن عطش مانده
آن نیمه ی پُر رنگم در کودکی اش مانده
اما منه امروزی کابوس پُر از خواب است
تکلیف شب و روزم با دکتر اعصاب است
نفرین کدام احساس خون کرد جهانم را
با جهد چه جادویی بستند دهانم را
من مرد شدم وقتی زن از بدنش سر رفت
وقتی دو بغل مهتاب از پیرهنش سر رفت
اندازه ی اندوهم اندازه ی دفتر نیست
شرح دو جهان خواهش در شعر میسر نیست
یک چشم پُر از اشک و چشم دگرم خون است
وضعیت امروزم آینده ی مجنون است
سر باز نکن ای اشک از جاذبه دوری کن
ای بغض پُر از عصیان این بار صبوری کن
من اشک نخواهم ریخت این بغض خدادادی ست
عادت به خودم دارم افسردگی ام عادی ست
پس عشق به حرف آمد ساعت دهنش را بست
تقویم به دست خویش بند کفنش را بست
او مُرده ی کشتن بود ابزار فراهم کرد
هوای هزاران سیب قصد منه آدم کرد
لبخند مرا بس بود آغوش لهم میکرد
آن بوسه ما میکشت لب منهدمم میکرد
آن بوسه و آن آغوش قتاله و مقتل بود
در سیر مرا کشتن این پرده ی اول بود

تنها سر من بین این ولوله پایین است
با من همه غمگینن تا طالع من این است
در پیچ و خم گله یکبار تو را دیدم
بین دو خیابان گُرگ هی چشم چرانیدم
محض دو قدم با تو از مدرسه در رفتم
چشمت به عروسک بود تا جیب پدر رفتم
این خاصیت عشق است باید بلدت باشم
سخت است ولی باید در جذر و مدت باشم
هرچند که بی لنگر هرچند که بی فانوس
حکم آنچه تو فرمایی ای خانوم اقیانوس
کشتی و گذر کردی دستان دعا پشتت
بر گود گلویم ماند جا پای هر انگشتت
از قافله جا ماندم تا همقدمت باشم
تا در طبق تقسیم راضی به کمت باشم
آفت که به جانم زد کِشتم همه گندم شد
سهم کم من از سیب نان شب مردم شد
ای بر پدرت دنیا آهسته چه ها کردی
بین منو دیروزم مغلوبه به پا کردی
حالا پدرم غمگین مادر که خودآزار است
تنهایی بی رحمم زیر سر خودکار است
هر شعر که چاقیم از وزن خودم کم شد
از خانه به ویرانه از خانه به ویرانه از خانه به ویرانه ، تکرار سلوکم شد
زیر قدمت بانو دل ریخته ام برگرد
از طاق هزاران ماه آویخته ام برگرد
هرچیز به جز اسمت از حافظه ام تُف شد
تا حال مرا دیدند سیگار تعارف شد

گیجی نخ اول خون سرفه ی آخر شد
خودکار غزل رو کرد لب زهر مکرر شد
گیجی نخ دوم بستر به زبان آمد
هر بالش هرجایی یک دسته کبوتر شد
گیجی نخ سوم دلشور برش میداشت
کوتاهی هر سیگار با عمر برابر شد
گیجی نخ بعدی در آینه چین افتاد
رویی که کنارم بود هذیان مصور شد
در ثانیه ای مجبور نبض از تک و تا افتاد
اینگونه مقدر بود اینگونه مقرر شد
ما حاصل من با توست قانون ضمیر این است
دنیای شکستن هاست ما جمع مکثر شد
سیگار پس از سیگار کبریت پس از کبریت
روح از ریه ام دل کند در متن شناور شد
فرقی که نخواهد کرد در مُردن من
تنها با آن گره ابرو مردن علنی تر شد
یک گام دگر مانده در معرض تابوتم
کبریت بکش بانو من بشکه ی باروتم
هر کس غم خود را داشت هرکس سر کارش ماند
من نشئه ی زخمی که یک زخم خمارش ماند
چیزی که شکستم داد خمیازه ی مردم بود
ای اطلس خواب آلود این پرده ی دوم بود

هرچند تو تا بودی خون ریختنی تر بود
از خواهر مغمومم سیگار تنی تر بود
هرچند تو تا بودی هر روز جهنم بود
این جنگ ملال آور بر عشق مقدم بود
هرچند تو تا بودی ساعت خفقان بود و
حیرت به زبان بود و دستم به دهان بود و
چشمم به جهان بود و بختک به شبم آمد
روزم سرطان بود و جانم به لبم آمد
هرچند تو تا بودی دل در قدحش غم داشت
خوب است که برگشتی این شعر جنون کم داشت
ای پیکر آتش زن بر پیکره ی مردان
ای سقف مخدرها جادوی روان گردان
ای منظره ی دوزخ در آینه ای مخدوش
آغاز تباهی ها در عاقبت آغوش
ای گاف گناهی ها ای عشق بانوی بنی عصیان
ای گندم قبل از کشت ای کودکی شیطان
ای دردسر کش دار ای حادثه ی ممتد
ای فاجعه ی حتمی قطعیت صد در صد
ای پیچ و خم مایوس دالان دو سر بسته
بیچارگی سیگار در مسلخ هر بسته
ای آیه ی تنهایی ای سوره ی مایوسم
هرقدر خدا باشی من دست نمیبوسم

ای عشق پدر نامرد سر سلسله ی اوباش
این دم دمه ی آخر را این بار به حرفم باش
دندان به جگر بگذار یک گام دگر باقی ست
این ظرف هلاهل را یک جام دگر باقی ست
دندان به جگر بگذار ته مانده ی من مانده
از مثنوی بودن یک بیت دهن مانده
دنیا کمکم کرده است از جمع کمم کرده است
بی حاصل و بی مقدار یک صفر پس از اعشار
یک هیچ عذاب آور آینده ی خواب آور
لیوان پُر از خالی دلخوش به خوش اقبالی
راضی به اگر شاید هرچیز که پیش آید
سرگرم سرابی دور در جبر جهان مجبور
لبخندی اگر پیداست از عقده گشایی هاست
ما هر دو پُر از دردیم صدبار غلط کردیم
ما هر دو خطا کاریم سرگیجه ی تکراریم
من مست و تو دیوانه مارا که برد خانه
دلداده و دلگیرم حیف است نمیمیرم

ای مادر دلتنگم دل باز ترین تابوت
دروازه ی ازناسوت تا شعشعه ی لاهوت
بعد از تو کسی آمد اشکی به میان انداخت
آن خانوم اقیانوس کابوس به جان انداخت
ای پیچ و خم کارون تا بند کمربندت
آبستن از طغیان الوند و دماوندت
جانم به دو دست توست آماده ی اعجازم
باید منو شعرم را در آب بیاندازم
دردی که به دوشم ماند ازکوه سبک تر نیست
این پرده ی آخر بود اما غم آخر نیست
دستان دلم بالاست تسلیم دو خط شعرم
هرآنچه که بودم هیچ این بار فقط شعرم