دست هایم را در جیب‌هایم فرو می‌برم
و عکس میگیرم
هیچکس نخواهد فهمید
از پشت عینک بزرگ سیاهم
با چه تردیدی
دنیایِ بزرگ سیاه مان را تماشا میکنم
بگذار هیچکس نفهمد من چه می‌‌کشم
بگذار هیچکس نفهمد ما چه می‌کشیم
آدم ها
ظاهر آسوده را بیشتر دوست دارند
تا آسودگیِ خاطر را
دست‌هایت را در جیب‌هایت فرو کن
بگذار آدم‌ها از باور‌های خودشان عکس بگیرند !…
به جز حضور تو ،
هیچ چیز این جهان بیکرانه را
جدی نگرفتم… حتی عشق را!
سلام
من چند وقتی که میشه گفت یکی از طرفدارای کافه تنهایی شدم،
شعرهای خیلی قشنگی مینویسید آقا علیرضا
ممنون باران جان اين باعث افتخاره براي كافه تنهايي كه چنين دوست خوبي رو در كنار خودش داره موفق و پيروز باشي
ممنونم آقا علیرضا، امیدوارم لایق دوستی باشم.
پـُر نقش تر از فرش دلـم
بـافتـه اي نيست …
از بس که گره زد به گره ، حوصله ها را …
عععععععععععععععاشق مطلباتونم دمت گرم خعلی قشنگن….