همه چیز در آرامش است
سایه ها
سنجاقک ها
همه چیزی
آب شده در گلوی گلی که آوازم می دهد
اقیانوس آرام
زانوها را بغل گرفته و
کودک وار
در گوشه ی سنگی
خفته است
کاکائی سودا زده
در مِه
به شور ترانه ای در جانش
گوش می دهد
نسیم کوچک گم کرده راه
بر بال آشنای پرنده ای می لرزد
همه چیزی
در آرامشی ابدی
و ابر پریشان
شکل دلی گرفته
نگاه کن …
سیلاب ها
چگونه برگ های مرا می برند
تا ” کنار تو ” آرام گیرم ….
آخرین دیدگاه‌ها