امروز همه را دوست بدار …
ببخش ،
ایمان داشته باش ،
خدا را صدا بزن.

“امروز روز موفقیت توست به شرط خندیدنت …”

تنهایی کافه ی من است
روزانه
دو سه باری به آنجا سر می زنم
روبروی خودم می نشینم
وقهوه می نوشم!

قطار می رود
تو می روی
تمام ایستگاه می رود
و من چقدر ساده ام
که سالهای سال
در انتظار تو
کنار این قطار رفته ایستاده ام
و همچنان
به نرده های ایستگاه رفته
تکیه داده ام…!

چه کسی برایم پرتقالی خواهد خرید
برای دلداری دادنم؟
پرتقالی سالم و رسیده
به شکل یک قلب
نمک دریا بر لبانم
وای بر من!
بر لبانم و در رگانم
نمک دریا.
هیچ کس پیشکش من نخواهد کرد
گرمای لبانش را
هرگز خوشه ای نخواهم چید
از گندمزار پرمهر بوسه ای.
هیچ کس نخواهد چشید
شراب خونم را.
احساس نخواهم کرد
جریان آن را در جانم.
همچون کشتی شکستگانم
وای بر من!
به ابرهای سرگردان میمانم
به کشتی های گمشده در دریا!
و قلبی ندارم دیگر
زیرا خواهانی ندارم دیگر.
چه کسی برایم پرتقالی خواهد خرید
برای دلداری دادنم؟

باران که میبارد

باید یه آغوشی

پنجره ی بازی

بوی خاکی

صدای تپش قلبی

گره ی کور دست ها و پاهایی

باید چیزی باشد

باران که میبارد

باید کسی باشد!

تا روز شود
تا چشم من به روی تو گشوده شود
زمزمه های شب را
صبور وسر به زیر گوش میکنم
فردا چشم هایم تو را میجوید
خدایا!
این کار هرشب من است
تنها صلاح تو را می جویم و می شنوم
با مهر تو نفس هایم جاودانه میشود..

به شقایق سوگند که تو بر خواهی گشت
من به این معجزه ایمان دارم
منتظر باید بود تا زمستان برود ، غنچه ها گل بکنند

و حالا انتهای کوچه شعر
منم با انتظاری مبهم و زرد
ولی ایکاش جادوی نگاهت
غزل های مرا غارت نمی کرد

انتظارت چه زیباست
وقتی که لبه جاده ی دل تنگی ایستادمو
تو با شاخه گلی از بهانه های عاشقانه می آیی …

دلم از هزار راه ِ رفته ، بی تو باز گشته است…
ایوب هم اگر بود ، چشم می بست از انتظار آمدنت …