یه زمونی یه پست ثابتی هم داشتیما یا گشنه بودین خوردینش یا زلزله اومده از ثابت بودن در اومده باید دنبالش بگردیم..باز نگین من زیادی حرف میزنم من گفتم که بگم شما رو حرفاتونم ثابت قدم نیستین چه برسه به پستاتون والااااا به همین کافه قسم قرار بود یه روزی وروزگاری یه عکسی داشته باشیم که نشد حیفففففففففففففف همش بهونه اوردین اصلا دیگه در این مورد با من یه کلمه هم حرف نزنین تا موقعی که اگه خواستین خدا زد پس کله تون رضایت دادین ما شناسنامه مون عکس دار بشه والسلام

من همونم که همیشه غم و غصه‌م بیشماره
اونی که تنهاترینه، حتا سایه هم نداره

این منم که خوبیام‌و کسی هرگز نشناخته
اون که در راه رفاقت همه‌ی هستی‌شو باخته

هر رفیق راهی با من دو سه روزی همسفر بود
ادعای هر رفاقت واسه من چه زودگذر بود

هر کی با زمزمه‌ی عشق دو سه روزی عاشقم شد
عشق اون باعث زجر همه‌ی دقایقم شد

اون که عاشق بود و عمری از جدا شدن می‌ترسید
همه‌ی هراس و ترسش به دروغش نمی‌ارزید

چه اثر از این صداقت، چه ثمر از این نجابت
وقتی قد سر سوزن به وفا نکردیم عادت

ترانه‌سرا: ﺑﻴﮋن ﺳﻤﻨﺪر

بسیار زیاد زیبا و بی اندازه مقبول مطالب…

تنهاییم فقط ادعا دارد…با اینهمه بزرگی اش…جای خالی ات را،پر نمیکند…

باران که میبارد/تمام کوچه های شهر/پر از فریاد من است/که میگویم/من تنها نیستم/تنها،منتظرم/تنها…

من زاده پاییـــــــزم پاییز غم انگیــــــــــــزم

صدغصه به دل دارم اما طرب انگیــــــــــــزم

هر برگ درخــتی را اشکیست که میریـــــزم

هر قطره بارانــــــــم عشقیست که میبـــــارم

از داغ جفاکــــــــاری درمانده لـــــــــــــــبریزم

هر رنگ که میبینـــی حرفیست که میگویـــــم

افسوس دراین گلشن طوفنده به پا خیــــــــزم

از مرگ هراسم نیست صد شــــوق به دل دارم

از رنگ وریـــــــــا دورم از عشق پر از شـــــورم

با کلک خیال انگیـــــز صد خاطره انگــــــــــیزم

هرساله شوم زنــــده من زنده به پاییـــــــــــزم

ديـــــگر اصـــــلا اشــــــکــ نــــمي ريــــــزم ؛

نــــــمـــ ــيــــــدانـم دارم بـــــزرگــ مــــــيـــ ـــشـــــــوم

يــــــا ســــنگـــــ….

تنهــاییم را بـاد مثـال خـوشـه ی گنـدم تکـــان خـواهـد داد

و مـن به زمیـن خـواهـم ریخت

اما سبــز نخـواهـم شـد ؛

چـون عشـــــق

ایـن پـرنـده ی کوچــک خـوشـبختـی

دیگــر رامِ دستهـــای مـن نیست . . .

بـه انـدازه ی تمـــآم غروب هــــا، دلگیــــــرم

و بـه انـدازه ی طعـــمِ تنهــــایی، تـلـــــخ

میــروم

میــروم ؛

کـه در آخــریـن لحظـــه ی دیدار

هـیــــچ چیـــز شـــیرین نیست .

میون یه دشت لخت زیر خورشید کویر

مونده یک مرداب پیر توی دست خاک اسیر

منم اون مرداب پیر از همه دنیا جدام

داغ خورشید به تنم زنجیر زمین بپام …

من همونم که یه روز می خواستم دریا بشم

می خواستم بزرگترین دریای دنیا بشم

آرزو داشتم برم تا به دریا برسم

شبو آتیش بزنم تا به فردا برسم…

اولش چشمه بودم زیر آسمون پیر

اما از بخت سیاه راهم افتاد به کویر

چشم من به اونجا بود پشت اون کوه بلند

اما دست سرنوشت سر رام یه چاله کند…

توی چاله افتادم خاک منو زندونی کرد

آسمون هم نبارید اونم سرگرونی کرد

حالا یک مرداب شدم یه اسیر نیمه جون

یه طرف می رم تو خاک یه طرف به آسمون

خورشید از اون بالاها زمینم از این پائین

هی بخارم میکنن زندگیم شده همین

با چشام مردنمو دارم اینجا می بینم

سرنوشتم همینه من اسیر زمینم

هیچی باقی نیست ازم قطره های آخره

خاک تشنه همینم داره همراش می بره

خشک می شم تموم میشم فردا که خورشید می آد

شن جامو پر میکنه که می آره دست باد …

اردلان سرافراز

سلاااااااااام ممنون واقعا عالی بود

زمستان نيزرفت اما بهاراني نمي بينم
بر اين تکرار در تکرار پاياني نمي بينم
به دنبال خودم چون گردبادي خسته مي گردم
ولي از خويشتن جز گردي به داماني نمي بينم
چه بر ما رفته است اي عمر؟اي ياقوت بي قيمت!
که غير از مرگ گردنبند ارزاني نمي بينم
زمين از دلبران خالي ست يا من چشم و دل سيرم؟
که مي گردم ولي زلف پريشاني نمي بينم
خدايا عشق درماني به غير از مرگ مي خواهد
که من مي ميرم از اين درد و درماني نمي بينم…

هـــیـــس!

بـــــــگــذار ســکـوت کــنـم از گفــتــن ایـــن روزها،

برخــواهــم گشــت بــافــریـادهــــایــم…

دخــتــرهــا فــریــاد میزننـــد ، حــتــی درنـِـوشــتــه هــایــشــان

در کار جهان هيچ کس ابهام ندارد
تنها غم عشق است که فرجام ندارد…
ما سوخته ها طعمه همواره عشقيم
اين آتش کهنه هوس خام ندارد
از روز و شبم جز تو ندارم خبر اي ماه..!
ديوانگي من سحر و شام ندارد
بگذار که با ياد تو غافل شود از تو
اين مرغک وحشي خبر از بام ندارد
هرچند پريشان ولي آسوده ترينم…
ديوانه غم گردش ايام ندارد
ماييم و غمي کهنه تر از روز نخستين…
تا سلسله درد سرانجام ندارد
بگذار چموشانه رهايم کني اي دل
بگذار بگويند: دلي رام ندارد…
بگذار براي همه بي واسطه باشي
مانند شرابي که غم جام ندارد…
آرامش مرداب براي تو عذاب است
تو رودي و جريان تو آرام ندارد…
سيروس عبدي

آهای روزگار

به باران بلایت بگو لَختی امانم دهد

زخم تازه احتیاج نیست

کهنه زخم هایت مرا به رقص می آورند هنوز

تو فقط کافیست تنوع حرکاتم را ببینی

و لذتت را بِبَری