ای می از چشم تو آموخته ، گیرایی را
کرده گل پیش لبت ، مشق شکوفایی را
غزل و قول من از توست که در مکتب عشق
بلبل از فیض گل آموخته ، گویایی را **
همچو من در دگری شوق تماشایش نیست
هر که شد شیفته آن چشم تماشایی را
ای دو چشم تو ، دو دریای شبانه ! چه کنم ،
گر به دریا نزنم ، این دل دریایی را ؟
شهروایند همه پیش تو خوبان ، ای تو
سکه ی تازه به عالم زده ، زیبایی را !
کی حکایت کند آن بوسه و آن لب با من
فصلی از قصّه ی شیرین شناسایی را ؟ ***
شب اگر باشد و می باشد و من باشم و تو
به دو عالم ندهم ، گوشه ی تنهایی را
گل نیلوفر من ! پیش تو می یابد دل
نیرو انای خود ــ آرامش بودایی را ــ
من و اندیشه ی زیر و زبر و سود و زیان ؟
من که بر سنگ زدم ، شیشه ی دانایی را ؟
کافر عشقم اگر پیش تو از دل نکنم ،
ریشه ی طاقت و بنیان شکیبایی را
با همه لاف خرد ، عقل به حیرت در ماند
خواست تا حل کند ، این عشق معمایی را
حسین منزوی

امشب دلم از آمدنت سر شار است
فانوس به دست کوچه ی دیدار است
آن گونه تورا در انتظارم که اگر
این چشم بخوابد آن یکی بیدار است
ایرج زبردست

دوباره مي سرايمت تو را که شاعرانه اي
بهانه مي کند دلم تو را که بي بهانه اي
هميشه چشم هاي تو دليل شعرهاي من
ميان اين همه غزل فقط تو عاشقانه اي
خدا تو را نيافريد مگر براي قلب من
که از تبار صبحي و زلال صادقانه اي
بخند خنده هاي تو بهانه ي ترانه هاست
دليل هر سکوتي و شروع هر ترانه اي
تو ضربدر دل مني و حاصل شما غزل
هميشه جذر تو منم تويي که بي کرانه اي
نهاد بي گزاره اي اگر چه بي خبر ولي
رسيدي و براي من هميشه جاودانه اي
رضا قريشي نژاد

من دلم تنگ می شود برای تو،برای هرآنچه که تکانم می دهد تـــــا تــامل خـــویش،بـــــــرای خاطراتمان چیزهایی که تو، توهم می خوانیشان دلــم کــه تنـــگ می شــود پای لحظه های خالی از تو بــساط اشک پهن می کــنم گوش خیالم را به گذشته می چسبانم صدایت را از امواج پراکندهی زمان جمع می کنم پژواک صدایت بر دیوار ذهن می کوبد پر از آواز می شوم از تو،مگر غیر از این است که توهم هم وجود دارد؟باشد …به خودم دروغ نمی گویم!اما به حقیقت دقایق پریشان عاشقی سوگند دلم برای این توهم تنگ می شود.

بیا تا لیلی و مجنون شویم افسانه اش با من/بیا با من به شهر عشق رو کن خانه اش با من/نگو دیوانه کو زنجیر گیسو را زهم وا کن/دل دیوانه ی دیوانه ی دیوانه اش با من/بیا تا سر به روی شانه ی هم راز دل گوییم/اگر مویت به رویت شد پریشان شانه اش با من/نگو دیگر به من اندر دل اتش نمی سوزد/تو گرمم کن به افسون گرمی افسانه اش با من

بی تو یک سرسپرده ام که
حتی رفتگر کوچه ها;نیمه شب
وقتی در خلوتی گنگ از کنارش میگذرم
حالش خراب میشود
دلم گرفته است
اما خیال تو
تا انتهای این کوچه با من قدم می زند

وقتی چشمانم را روی هم می گذارم…

خواب مرا نمی برد…

تو را برایم می آورد!!!

از میان فرسنگ ها …

فاصـــــــــــــــــــــــــــــــــــله!!!!!

وقتی چشمانم را روی هم می گذارم…

خواب مرا نمی برد….

دلتنگی و دوست داشتن تورو را برایم می اورد!!!

از میان ان همه فرسنگ ها…

فاصلـــــــــــــــــــــــــــــــــه!!!!!

روزهای تکراری ، گذشت آن لحظه های بیقراری
گذشت آن شبهای پر از گریه و زاری
کمی دلم آرامتر شده
فراموشت نکرده ام ، مدتی قلبم از غمها رها شده
شب های تیره و تار من
مدتی بیش نیست که میگذرد از آن روز پر از غم
به یاد می آورم حرفهایت را
باز هم گذشته ها میسوزاند این دل تنهایم را