بایگانی‌های شاعران پارسی - کافه تنهایی

کافه تنهایی

از خداوند ولی‌التوفیق در خواستن توفیق رعایت ادب در همه حالها و بیان کردن وخامت ضررهای بی‌ادبی

از خدا جوییم توفیق ادب

بی‌ادب محروم گشت از لطف رب

 

بی‌ادب تنها نه خود را داشت بد

بلک آتش در همه آفاق زد

 

مایده از آسمان در می‌رسید

بی‌شری و بیع و بی‌گفت و شنید

 

درمیان قوم موسی چند کس

بی‌ادب گفتند کو سیر و عدس

 

منقطع شد خوان و نان از آسمان

ماند رنج زرع و بیل و داس‌مان

 

باز عیسی چون شفاعت کرد حق

خوان فرستاد و غنیمت بر طبق

 

مائده از آسمان شد عائده

چون که گفت انزل علینا مائده

 

باز گستاخان ادب بگذاشتند

چون گدایان زله‌ها برداشتند

 

لابه کرده عیسی ایشان را که این

دایمست و کم نگردد از زمین

 

بدگمانی کردن و حرص‌آوری

کفر باشد پیش خوان مهتری

 

زان گدارویان نادیده ز آز

آن در رحمت بریشان شد فراز

 

ابر بر ناید پی منع زکات

وز زنا افتد وبا اندر جهات

 

هر چه بر تو آید از ظلمات و غم

آن ز بی‌باکی و گستاخیست هم

 

هر که بی‌باکی کند در راه دوست

ره‌زن مردان شد و نامرد اوست

 

از ادب پرنور گشته‌ست این فلک

وز ادب معصوم و پاک آمد ملک

 

بد ز گستاخی کسوف آفتاب

شد عزازیلی ز جرات رد باب

دسته بندی : مولوی
بازدید : 884

ظاهر شدن عجز حکیمان از معالجهٔ کنیزک و روی آوردن پادشاه به درگاه اله و در خواب دیدن او ولیی را

شه چو عجز آن حکیمان را بدید

پا برهنه جانب مسجد دوید

 

رفت در مسجد سوی محراب شد

سجده‌گاه از اشک شه پر آب شد

 

چون به خویش آمد ز غرقاب فنا

خوش زبان بگشاد در مدح و دعا

 

کای کمینه بخششت ملک جهان

من چه گویم چون تو می‌دانی نهان

 

ای همیشه حاجت ما را پناه

بار دیگر ما غلط کردیم راه

 

لیک گفتی گرچه می‌دانم سرت

زود هم پیدا کنش بر ظاهرت

 

چون برآورد از میان جان خروش

اندر آمد بحر بخشایش به جوش

 

درمیان گریه خوابش در ربود

دید در خواب او که پیری رو نمود

 

گفت ای شه مژده حاجاتت رواست

گر غریبی آیدت فردا ز ماست

 

چونک آید او حکیمی حاذقست

صادقش دان کو امین و صادقست

 

در علاجش سحر مطلق را ببین

در مزاجش قدرت حق را ببین

 

چون رسید آن وعده‌گاه و روز شد

آفتاب از شرق اخترسوز شد

 

بود اندر منظره شه منتظر

تا ببیند آنچ بنمودند سر

 

دید شخصی فاضلی پر مایه‌ای

آفتابی درمیان سایه‌ای

 

می‌رسید از دور مانند هلال

نیست بود و هست بر شکل خیال

 

نیست‌وش باشد خیال اندر روان

تو جهانی بر خیالی بین روان

 

بر خیالی صلحشان و جنگشان

وز خیالی فخرشان و ننگشان

 

آن خیالاتی که دام اولیاست

عکس مه‌رویان بستان خداست

 

آن خیالی که شه اندر خواب دید

در رخ مهمان همی آمد پدید

 

شه به جای حاجبان فا پیش رفت

پیش آن مهمان غیب خویش رفت

 

هر دو بحری آشنا آموخته

هر دو جان بی دوختن بر دوخته

 

گفت معشوقم تو بودستی نه آن

لیک کار از کار خیزد در جهان

 

ای مرا تو مصطفی من چو عمر

از برای خدمتت بندم کمر

دسته بندی : مولوی
بازدید : 804

عاشق شدن پادشاه بر کنیزک رنجور و تدبیر کردن در صحت او

بشنوید ای دوستان این داستان

خود حقیقت نقد حال ماست آن

 

 

بود شاهی در زمانی پیش ازین

ملک دنیا بودش و هم ملک دین

 

 

اتفاقا شاه روزی شد سوار

با خواص خویش از بهر شکار

 

 

یک کنیزک دید شه بر شاه‌راه

شد غلام آن کنیزک پادشاه

 

 

مرغ جانش در قفس چون می‌طپید

داد مال و آن کنیزک را خرید

 

 

چون خرید او را و برخوردار شد

آن کنیزک از قضا بیمار شد

 

 

آن یکی خر داشت و پالانش نبود

یافت پالان گرگ خر را در ربود

 

 

کوزه بودش آب می‌نامد بدست

آب را چون یافت خود کوزه شکست

 

 

شه طبیبان جمع کرد از چپ و راست

گفت جان هر دو در دست شماست

 

 

جان من سهلست جان جانم اوست

دردمند و خسته‌ام درمانم اوست

 

 

هر که درمان کرد مر جان مرا

برد گنج و در و مرجان مرا

 

 

جمله گفتندش که جانبازی کنیم

فهم گرد آریم و انبازی کنیم

 

 

هر یکی از ما مسیح عالمیست

هر الم را در کف ما مرهمیست

 

 

گر خدا خواهد نگفتند از بطر

پس خدا بنمودشان عجز بشر

 

 

ترک استثنا مرادم قسوتیست

نه همین گفتن که عارض حالتیست

 

 

ای بسا ناورده استثنا بگفت

جان او با جان استثناست جفت

 

 

هرچه کردند از علاج و از دوا

گشت رنج افزون و حاجت ناروا

 

 

آن کنیزک از مرض چون موی شد

چشم شه از اشک خون چون جوی شد

 

 

از قضا سرکنگبین صفرا فزود

روغن بادام خشکی می‌نمود

 

 

از هلیله قبض شد اطلاق رفت

آب آتش را مدد شد همچو نفت

دسته بندی : مولوی
بازدید : 666

بشنو این نی چون شکایت می‌کند – سر آغاز

بشنو این نی چون شکایت می‌کند

از جداییها حکایت می‌کند

کز نیستان تا مرا ببریده‌اند

در نفیرم مرد و زن نالیده‌اند

سینه خواهم شرحه شرحه از فراق

تا بگویم شرح درد اشتیاق

هر کسی کو دور ماند از اصل خویش

باز جوید روزگار وصل خویش

من به هر جمعیتی نالان شدم

جفت بدحالان و خوش‌حالان شدم

هرکسی از ظن خود شد یار من

از درون من نجست اسرار من

سر من از نالهٔ من دور نیست

لیک چشم و گوش را آن نور نیست

تن ز جان و جان ز تن مستور نیست

لیک کس را دید جان دستور نیست

آتشست این بانگ نای و نیست باد

هر که این آتش ندارد نیست باد

آتش عشقست کاندر نی فتاد

جوشش عشقست کاندر می فتاد

نی حریف هرکه از یاری برید

پرده‌هااش پرده‌های ما درید

همچو نی زهری و تریاقی کی دید

همچو نی دمساز و مشتاقی کی دید

نی حدیث راه پر خون می‌کند

قصه‌های عشق مجنون می‌کند

محرم این هوش جز بیهوش نیست

مر زبان را مشتری جز گوش نیست

در غم ما روزها بیگاه شد

روزها با سوزها همراه شد

روزها گر رفت گو رو باک نیست

تو بمان ای آنک چون تو پاک نیست

هر که جز ماهی ز آبش سیر شد

هرکه بی روزیست روزش دیر شد

در نیابد حال پخته هیچ خام

پس سخن کوتاه باید والسلام

بند بگسل باش آزاد ای پسر

چند باشی بند سیم و بند زر

گر بریزی بحر را در کوزه‌ای

چند گنجد قسمت یک روزه‌ای

کوزهٔ چشم حریصان پر نشد

تا صدف قانع نشد پر در نشد

هر که را جامه ز عشقی چاک شد

او ز حرص و عیب کلی پاک شد

شاد باش ای عشق خوش سودای ما

ای طبیب جمله علتهای ما

ای دوای نخوت و ناموس ما

ای تو افلاطون و جالینوس ما

جسم خاک از عشق بر افلاک شد

کوه در رقص آمد و چالاک شد

عشق جان طور آمد عاشقا

طور مست و خر موسی صاعقا

با لب دمساز خود گر جفتمی

همچو نی من گفتنیها گفتمی

هر که او از هم‌زبانی شد جدا

بی زبان شد گرچه دارد صد نوا

چونک گل رفت و گلستان درگذشت

نشنوی زان پس ز بلبل سر گذشت

جمله معشوقست و عاشق پرده‌ای

زنده معشوقست و عاشق مرده‌ای

چون نباشد عشق را پروای او

او چو مرغی ماند بی‌پر وای او

من چگونه هوش دارم پیش و پس

چون نباشد نور یارم پیش و پس

عشق خواهد کین سخن بیرون بود

آینه غماز نبود چون بود

آینت دانی چرا غماز نیست

زانک زنگار از رخش ممتاز نیست

دسته بندی : مولوی
بازدید : 660

زندگي جذبه دستي است كه مي چيند….

زندگي جذبه دستي است كه مي چيند .

زندگي نوبر انجير سياه در دهان گس تابستان است .

زندگي بعد درخت است به چشم حشره .

زندگي تجربه ي شپره در تاريكيست . ن صداقت،یه کهکشان مهربانی، و یه دریا عشق توی

زندگي حس غريبي است كه مرغ مهاجر دارد .

زندگي سوت قطاري است كه در خواب پلي مي پيچد .

زندگي ديدن يك باغچه از شيشه ي مسدود هواپيماست .

خبر رفتن موشك به فضا

لمس تنهايي (ماه)

فكر بوييدن گل در كره اي ديگر

دسته بندی : سهراب سپهری
بازدید : 872

دل زاری که من دارم

نداند رسم یاری بی وفا یاری که من دارم

به آزار دلم کوشد دل‌آزاری که من دارم

 

و گر دل را به صد خواری رهانم از گرفتاری

دلازاری دگر جوید دل زاری که من دارم

 

به خاک من نیفتد سایه سرو بلند او

ببین کوتاهی بخت نگونساری که من دارم

 

گهی خاری کشم از پا گهی دستی زنم بر سر

بکوی دلفریبان این بود کاری که من دارم

 

دل رنجور من از سینه هر دم می رود سویی

ز بستر می گریزد طفل بیماری که من دارم

 

ز پند همنشین درد جگر سوزم فزونتر شد

هلاکم می کند آخر پرستاری که من دارم

 

رهی آنمه بسوی من بچشم دیگران بیند

نداند قیمت یوسف خریداری که من دارم

بازدید : 433

غرق تمنای تو ام

در پیش بیدردان چرا فریاد بی حاصل کنم

گر شکوه ای دارم ز دل با یار صاحبدل کنم

 

در پرده سوزم همچو گل در سینه جوشم همچو مل

من شمع رسوا نیستم تا گریه در محفل کنم

 

اول کنم اندیشه ای تا برگزینم پیشه ای

آخر به یک پیمانه می اندیشه را باطل کنم

 

زآن رو ستانم جام را آن مایه آرام را

تا خویشتن را لحظه ای از خویشتن غافل کنم

 

از گل شنیدم بوی او مستانه رفتم سوی او

تا چون غبار کوی او در کوی جان منزل کنم

 

روشنگری افلاکیم چون آفتاب از پاکیم

خاکی نیم تا خویش را سرگرم آب و گل کنم

 

غرق تمنای توام موجی ز دریای تو ام

من نخل سرکش نیستم تا خانه در ساحل کنم

 

دانم که آن سرو سهی از دل ندارد آگهی

چند از غم دل چون رهی فریاد بی حاصل کنم

بازدید : 356

رسوای دل

همچو نی می نالم از سودای دل

آتشی در سینه دارم جای دل

 

من که با هر داغ پیدا ساختم

سوختم از داغ نا پیدای دل

 

همچو موجم یک نفس آرام نیست

بسکه طوفان زا بود دریای دل

 

دل اگر از من گریزد وای من

غم اگر از دل گریزد وای دل

 

ما ز رسوایی بلند آوازه ایم

نامور شد هر که شد رسوای دل

 

خانه مور است و منزلگاه بوم

آسمان با همت والای دل

 

گنج منعم خرمن سیم و زر است

گنج عاشق گوهر یکتای دل

 

در میان اشک نومیدی رهی

خندم از امیدواریهای دل

بازدید : 362

نیلوفر

نه به شاخ گل نه بر سرو چمن پبچیده ام

شاخه تاکم بگرد خویشتن پیچیده ام

 

گرچه خاموشم ولی آهم بگردون می رود

دود شمع کشته ام در انجمن پیچیده ام

 

می دهم مستی به دلها گر چه مستورم ز چشم

بوی آغوش بهارم در چمن پیچیده ام

 

جای دل در سینه صد پاره دارم آتشی

شعله را چون گل درون پیرهن پیچیده ام

 

نازک اندامی بود امشب در آغوشم رهی

همچو نیلوفر بشاخ نسترن پیچیده ام

بازدید : 380

داغ تنهایی

آن قدر با آتش دل ساختم تا سوختم

بی تو ای آرام جان یا ساختم یا سوختم

 

سردمهری بین که کس بر آتشم آبی نزد

گرچه همچون برق از گرمی سراپا سوختم

 

سوختم اما نه چون شمع طرب در بین جمع

لاله ام کز داغ تنهایی به صحرا سوختم

 

همچو آن شمعی که افروزند پیش آفتاب

سوختم در پیش مه رویان و بیجا سوختم

 

سوختم از آتش دل در میان موج اشک

شوربختی بین که در آغوش دریا سوختم

 

شمع و گل هم هر کدام از شعله‌ای در آتشند

در میان پاکبازان من نه تنها سوختم

 

جان پاک من رهی خورشید عالمتاب بود

رفتم و از ماتم خود عالمی را سوختم

بازدید : 410





کافه تنهایی

آخرین دیدگاه‌ها

عاشقانه

بایگانی شمسی

دلنوشته ها

باهمدیگه
کافه تنهایی ، قدم رنجه فرومودید