آرام آرام به سمت پنجره قدم برمی دارم.

دست و دلم می لرزد.., صورتم مثل برگ هایت رنگ پریده شده

دل نگران آغازهاى مشکوکت هستم و پایان هاى مرددت

آغازى که همیشه با صداى قدم هایت غافلگیرم می کند

و پایانی که روبه رویم برف می بارد و پشت سرم برگ می ریزد.

خاطرات زیادى باهم ساختیم. از روزهاى شاد مدرسه بگیر تا روزهاى عاشقى.

که زیر برگ ریزانت می نشستم و انتظار باد را می کشیدم تا من و برگ های خشک را رها کند از وابستگى به زمین.

چقدر هم یادگارى نوشتم روی شیشه های خیس از بارانت..!

نگرانم.

دست هایم سرد است.. اما دلم گرم به خاطره هایمان.

می خواهم به استقبالت بیایم.

پنجره را باز می کنم و دلم را قرص به اینکه باز هم چشم در چشم تو. روزهاى کوتاه و شب هاى بلند را قصه می کنم.

نم نمی از باران روى صورتم می ریزد و نسیم خنکت نوازشم می کند.

پاییز جان، بازهم آمدی، آرام و دلنشین، مثل دوستى هاى روز اول مهر.

{متن پاییزی منتخب بینندگان – نویسنده: نیلوفر رهبری}

پاییزی شد تمام لحظه هایی که قراربود باتو بهارشود
ومن روی نیمکت جای همیشگی ات نشسته ام
میدانم نمی آیی اما منتظرمیمانم …
شاید به دلت شور افتاد ازهمین حوالی حتی
ب هوای آن غریبه گذرکردی …
همان لحظه نگاه هرچند کوتاه برای دل تنگم کافی است